Konieczne wydaje się odwołanie na początku do definicji pojęcia usługodawcy, znajdującej się w art. 2 dyrektywy, wg. której jest to „każda osoba fizyczna lub prawna, która świadczy usługę społeczeństwa informacyjnego”.
Wyróżnia się wiele kryteriów, zgodnie z którymi można dokonywać różnych podziałów usług. Najważniejszym z nich jest kryterium przedmiotowe, które klasyfikuje usługi na 3 grupy:
Czynności i działania oddziałujące na podmioty czy obiekty i zaspokajające pośrednio potrzeby zgłaszane przez te podmioty, nie tworząc przy tym nowych dóbr. Wśród nich wymienić można:
Czynności i działania zaspokajające w sposób bezpośredni potrzeby podmiotów (psychiczne, fizyczne) związane z konsumpcją. Wyróżnia się tu:
Czynności i działania zaspokajające potrzeby porządkowo-organizacyjne wszystkich obywateli. Wymienić tu można: